W Polsce zatrudnianie cudzoziemców regulowane jest na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r., o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. 2004 r. Nr 99 poz. 1001). Zgodnie z ogólną zasadą, cudzoziemiec może wykonywać pracę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej pod warunkiem uzyskania odpowiedniego zezwolenia na pracę. Zezwolenie takie wydawane jest przez marszałka województwa, który jest właściwy ze względu na siedzibę danego pracodawcy ubiegającego się o zezwolenie. Postępowanie w sprawie uzyskania zezwolenia jest dwufazowe i obejmuje otrzymanie przez pracodawcę przyrzeczenia, a następnie uzyskanie przez cudzoziemca odpowiedniej wizy lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terenie Polski (dla cudzoziemców niebędących obywatelami państw członkowskich Unii europejskiej) lub zezwolenie na pobyt lub pobyt czasowy (dla cudzoziemców będących obywatelami Unii Europejskiej).
Z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę zwolnieni są cudzoziemcy którzy: posiadają status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej, posiadają zezwolenie na osiedlenie się w Rzeczypospolitej Polskiej lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku z zamiarem prowadzenia na terytoriom Polski działalności gospodarczej, podjęcia lub kontynuacji nauki (studiów), posiadają zgodę na pobyt tolerowany w Rzeczypospolitej Polskiej, korzystają z ochrony czasowej w Rzeczypospolitej Polskiej, są członkami rodziny obywatela polskiego będący jednocześnie obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, są obywatelami państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej i obywatelami państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi. Małżonek obywatela polskiego niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej ani państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależącego do Unii Europejskiej jak też państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi - jeżeli posiada zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego. Kolejno ustawa wymienia zstępnych obywatela polskiego lub cudzoziemca - małżonka obywatela polskiego niebędącego obywatelem państwa UE, EOG - jeżeli posiadają zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, członkowie rodziny cudzoziemca (zwolnionego z pozwolenia o pracę): będący małżonkiem tego cudzoziemca posiadającym zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego; posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub będący zstępnymi cudzoziemca posiadającego zgodę na pobyt tolerowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyskali zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub będący zstępnymi cudzoziemca korzystającego z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli uzyskali zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne osoby zwolnione z obowiązku posiadania zezwolenia na prace na podstawie przepisów odrębnych.
Z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę zwolnieni będą cudzoziemcy posiadający ważną tzw. Kartę Polaka wydaną na podstawie ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz. U. 2007 r. Nr 180 poz. 1280) - przepis ten wejdzie w życie dnia 29 marca 2008 r.
Zwolnieniom podlegają również: cudzoziemcy będący obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, będący obywatelami państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej, będący obywatelami państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, członkowie rodzin cudzoziemców, zstępni małżonka tych cudzoziemców, w wieku do 21 lat lub pozostający na utrzymaniu tych cudzoziemców lub ich małżonka oraz wstępni tych cudzoziemców lub ich małżonka, pozostający na utrzymaniu tych cudzoziemców lub ich małżonka.
Posiadanie zezwolenia na pracę jest wymagane gdy cudzoziemiec: wykonuje pracę w podmiocie mającym siedzibę na terenie Polski, wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w celu realizacji usługi eksportowej, wykonuje prace u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany przez niego do podmiotu mającego siedzibę na terytorium Polski na okres przekraczający 30 dni w roku w celu wykonania zadania określonego przez delegującego w innym trybie niż realizacja usługi transportowej.

Powrót