podatki w Polsce

Kiedy zagraniczna firma płaci podatek w Polsce

Kiedy zagraniczna firma płaci podatek w Polsce
PIT I CIT Dochody zagranicznych przedsiębiorców z działalności prowadzonej w Polsce są opodatkowane w kraju macierzystym. Chyba że w Polsce utworzony został zakład (stała placówka), wtedy z podatku muszą rozliczyć się w naszym kraju.
Przedsiębiorstwo zagraniczne, zgodnie z konwencją modelową OECD (na której wzorowane są wszystkie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania), obejmuje prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej, w tym również wykonywanie wolnego zawodu oraz innej działalności o samodzielnym charakterze.

Zagraniczny zakład - w myśl art. 5a pkt 22 ustawy o PIT i art. 4a ust. 11 ustawy o CIT - oznacza:
- stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo wykonywana jest działalność w Polsce, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo' biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
- plac budowy, budowę, montaż lub instalację,
- osobę, która w imieniu i na rzecz zagranicznego przedsiębiorcy działa w Polsce, jeżeli ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje (agent zależny), chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, stanowi inaczej.
według konwencji modelowej
Zgodnie z komentarzem do modelowej konwencji OECD definicja zakładu obejmuje trzy elementy:
istnienie placówki działalności gospodarczej,
stały charakter placówki (można przypisać jej określony stopień trwałości), prowadzenie działalności gospodarczej danego przedsiębiorstwa w całości lub w części za pośrednictwem tej placówki.
Pojęcie stałej placówki nie zostało wprawdzie zdefiniowane, jednak uznaje się za nią każde miejsce regularnie wykorzystywane przez daną osobę do wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności. Może to być np. gabinet lekarski czy biuro prawnika.
Placówka - jako miejsce działalności gospodarczej _ może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa. Wy
starczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem, czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób. Tak więc placówką może być miejsce na targu lub stanowisko w składzie celnym a także plac budowy.

Z tego, że placówka musi być stała, wynika, że zakład może istnieć tylko wtedy, gdy placówka nie ma charakteru wyłącznie tymczasowego.
Jeśli chodzi o osoby fizyczne posiadające miejsce zamieszkania za granicą, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania uważa się, że dysponują stałą placówką w Polsce, a dochód osiągnięty z wykonywanej przez nie działalności w Polsce przypisuje się tej stałej placówce tylko wówczas, gdy przebywają one w Polsce przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w jakimkolwiek 12-miesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym.
Natomiast gdy chodzi o osoby prawne, to ani polskie ustawy podatkowe, ani umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nic nie mówią
o trwałości tworzonego przez nie zakładu. W komentarzach do modelowej konwencji OECD wskazuje się, że w takim razie należy oprzeć się na praktyce państw członkowskich, zgodnie z którą zakład nie istnieje, jeżeli działalność była wykonywana w państwie za pośrednictwem stałej placówki utrzymywanej krócej niż sześć miesięcy.
Inaczej jest jedynie w przypadku placu budowy

Od reguły trwałości placówki są wyjątki. I tak placówka może być uznana za zakład, nawet gdy w praktyce istniała przez bardzo krótki okres, jeżeli w wyniku szczególnych okoliczności (np. zgon podatnika, nieudana inwestycja, zerwanie długoterminowej umowy) została wcześniej zlikwidowana (nie dotyczy to placów budowy).
Inny wyjątek dotyczy działalności gospodarczej prowadzonej wyłącznie w danym państwie (gdy nierezydent nie posiada przedsiębiorstwa za granicą i prowadzi działalność jedynie w Polsce). W takiej sytuacji działalność gospodarcza może trwać krótko z uwagi na jej charakter, ale podlega opodatkowaniu w Polsce.
Aby przedstawiciel handlowy (agent zależny) działający dla zagranicznego przedsiębiorstwa w Polsce mógł być uznany za zakład tego przedsiębiorstwa, muszą być spełnione następujące warunki:
• przedstawiciel posiada i wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu zagranicznego przedsiębiorstwa, przy czym nie musi to być pełnomocnictwo pisemne (bardziej miarodajny jest całokształt okoliczności i zachowań osób uczestniczących w dokonywaniu czynności prawnych niż umocowanie cywilnoprawne); pełnomocnictwo do zawierania umów musi być wykonywane .Zwyczajowo•, co oznacza, Że przedstawiciel Uczestniczy w imieniu przedsiębiorstwa w sposób częstotliwy w obrOcie gospodarczym,
• przedstawiciel wykonuje działalność wyłącznie lub prawie wyłącznie na rachunekjednego zagranicznego przedsiębiorstwa przez cały czas jego istnienia lub przez długi okres,
• przedstawiciel samodzielnie wyszukuje odbiorców, nawiązuje z nimi kontakty i zawiera umowy, jednak warunki umowy dostaw towarów określa przedsiębiorstwo zagraniczne,
• prowadzona przez przedstawiciela działalność handlowa jest poddana szczegółowym instrukcjom lub podlega całkowitej kontroli ze strony przedsiębiorstwa zagranicznego,
• ryzyko gospodarcze związane z zawarciem i wykonaniem umów o dostawy i odpowiedzialność za zobowiązania z nich wynikające ponosi przedsiębiorstwo zagraniczne,
• przedstawiciel pozostaje w stosunku zależności od tego przedsiębiorstwa (osobowej, prawnej lub ekonomicznej).
Zakład nie powstaje, jeśli działalność przedstawiciela ogranicza się tylko do zakupu dla przedsiębiorstwa dóbr lub towarów (lub do innych czynności niekreujących zakładu).

Co nie jest zakładem
Nie tworzą zakładu:
• placówki służące wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr albo towarów przedsiębiorstwa,
zapasy dóbr albo towarów przedsiębiorstwa utrzymywane wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
• stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów dla przedsiębiorstwa albo w celu uzyskiwania informacji,
• stałe urządzenia utrzymywane wyłącznie dla celów reklamowych, dla dostarczania informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnej działalności o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze.

Źródło -Rzeczpospolita

Subskrybuje zawartość